Είμαι "χάσιμο χρόνου"!

"Αυτό που μ’ αρέσει σε σένα", είπε,

"είναι πως είσαι εντελώς άξεστος.

Κάθεσαι κει πέρα

μ’ ένα κουτάκι μπύρα στο χέρι

έχεις βγάλει τα παπούτσια

κι έχεις μια τρύπα στη δεξιά κάλτσα.

Έχεις να ξυριστείς μια βδομάδα

υπάρχει πάντα μια μπίχλα στη μπανιέρα σου

και το ακουστικό του τηλεφώνου

είναι καλυμμένο με λίπος.

Οι μισές μαλακίες στο ψυγείο σου έχουν λήξει

κι οι άλλες μισές έχουν σαπίσει.

Δεν έχεις τηλεόραση,

διαβάζεις βρωμοπεριοδικά

το πάτωμα είναι καλυμμένο με παλιές εφημερίδες,

δεν με πιέζεις για πήδημα,

δεν φαίνεται καν να σε νοιάζει

δε λες απολύτως τίποτα

κοιτάς απλά τριγύρω στο δωμάτιο σα χαζός

δεν παραπονιέσαι για τίποτα

και δεν ρωτάς για τίποτα"...

Στο μεταξύ εγώ βρίσκομαι

μεταξύ αλκοολισμού και τρέλας.

Δεν γουστάρω τις κλαψομούνες

και τις υστερικές.

Μου αρέσουν οι άγριες, οι αυθεντικές

οι αναζωογονητικές γκόμενες.

Εγώ έχω τον εαυτό μου

και μου φτάνει.

Τώρα, αν μου κάτσει και κανένα μουνάκι

δεν λέω "όχι"...

Με έχουν κουράσει τα πηδήματα

σε σκοτεινά πάρκινγκ,

οι ανόητες συζητήσεις

τα φορέματα, τα σεντόνια, τα καθιστικά,

τ’ ανεβασμένα πόδια 

που σφίγγονται στα πλευρά μου...

Συνηδειτοποιώ πως δεν ήμουν τίποτ’ άλλο

από ένα γαμημένο σκυλί.

Τι προσπαθούσα να κάνω;

Τι έτρεχα να προλάβω;

Ήμουν ο βλάκας της φύσης

όχι αυτός που αποδείκνυε

αλλ’ αυτός που αποδεικνυόταν...

Ξέρω πως σε καμιά γυναίκα δεν θα λείψω ποτέ

πως ήμουν για όλες αυτό που λένε

"χάσιμο χρόνου"!

Ο χθεσινός χωρισμός μας

ακολούθησε το γνωστό εδώ και δεκαετίες μοτίβο:

"Δε βλέπεις τα χάλια σου;

Δε θες να επικοινωνήσεις.

Θες μια γυναίκα μόνο για τη δική σου βολή.

Γιατί δε μιλάς;

Μόνο τα τσούζεις 

και διαβάζεις τα ιπποδρομιακά στοιχήματα.

Τι τόσο σπουδαίο έχει ένα ψωράλογο;

Τι έχει που δεν το ’χω εγώ;

Άκου να σου πω ρε μαλάκα,

εγώ δεν είμαι του πεταματού.

Υπάρχουν ένα σωρό άνδρες που γουστάρουν

το κορμί μου, το μυαλό μου, το πνεύμα μου.

Έι, πού πας;

Πάλι σε κείνο το βρωμομπάρ;

Θ’ αράξεις εκεί με τα χαμένα κορμιά

και θα λυπάστε τον εαυτό σας.

Αν περάσεις αυτή την πόρτα τέλειωσες.

Μην τολμήσεις να ξανάρθεις εδώ....

Φεύγεις; 

Σε παρακαλώ μη φεύγεις..."