Ένας Καρπενησιώτης στην Αρχαία Αθήνα (Α’ - Παρέα με τον Αριστοφάνη)

Εκείνα τα χρόνια ούτε καν σκεφτόσουν να κάνεις μόνος τη διαδρομή Καρπενήσι-Αθήνα απ’ την ξηρά. Κάθε χίλια μέτρα στην είχε στημένη και μια ληστρική συμμορία. Για να μην αναφέρω τα άγρια θηρία, τα καιρικά φαινόμενα κ.λπ. Οπότε έκανα κι εγώ το ταξίδι με πλοίο. Μέσω αυτών που σήμερα λέμε πατραϊκό και κορινθιακό κόλπο.

Όταν φτάσαμε στον Πειραιά ήταn φυσικό να εντυπωσιαστώ. Το λιμάνι ήταν γεμάτο από μεγάλα εμπορικά πλοία, τριήρεις αλλά και ψαρόβαρκες. Μια ατμόσφαιρα χαοτική αλλά γεμάτη ενέργεια. Περπάτησα μέχρι την αγορά της Αθήνας ακολουθώντας τα μακρά τείχη. Εντυπωσιάστηκα. Πώς ήταν δυνατόν ένας στενός περιτοιχισμένος διάδρομος να ενώνει μια πόλη με το λιμάνι της; Κι όμως ήταν.

Ο πόλεμος με τη Σπάρτη είχε αρχίσει προ πολλού. Αλλά δεν με ένοιαζε. Μέχρι βέβαια που με επιστράτευσαν και μένα, κι ας ήμουν μόνο ένας φουκαράς μέτοικος, χωρίς πολιτικά δικαιώματα. Αλλά αυτά θα σας τα πω άλλη φορά...

Μου άρεσε να τριγυρνώ στην αγορά και να χαζεύω την κίνηση αλλά και κάποιες παράξενες φάτσες που αργόσχολες αμπελοφιλοσοφούσαν στις στοές. 

Η αλήθεια είναι πως έκανα πολλές γνωριμίες. Με πρώτη και καλύτερη τον κωμικό ποιητή Αριστοφάνη. Εσείς νομίζετε πως αυτός ήταν ο μεγαλύτερος κωμικός ποιητής της αρχαιότητας. Γιατί μόνο οι δικές του κωμωδίες έχουν σωθεί. Σας πληροφορώ λοιπόν πως δεν είχε και καμιά ιδιαίτερη φήμη. Τα βραβεία που πήρε ήταν ελάχιστα, συγκρινόμενος με τα πραγματικά αστέρια της εποχής...

Ο Αριστοφάνης είχε μεγάλη ακίνητη περιουσία. Κι όπως όλοι οι μεγαλοκτηματίες είχε φοβερή χασούρα απ’ τον πόλεμο. Γι’ αυτό κι έκανε το συμφέρον του αρετή. Το έπαιζε φιλειρηνιστής η κουφάλα γιατί δεν άντεχε κάθε άνοιξη να βλέπει έξω απ’ τα τείχη της πόλης τον σπαρτιατικό στρατό να καίει και να κόβει τις ελιές του... 

Και πολεμούσε παθιασμένα το κόμμα των Δημοκρατικών που τώρα το έλεγχαν οι διάδοχοι του Περικλή. Ειδικά τον Κλέωνα τον είχε ξεσκίσει στη σάτιρα. Ποια σάτιρα δηλαδή; Ένα φτηνό υβρεολόγιο ήταν. "Αυτός ο αχρείος, ο ξεδιάντροπος κλέφτης, ο αχρείος, ο αχρείος... όσες φορές και να πω τη λέξη δεν είναι αρκετές"! Γελάσατε; Καθόλου! Αλλά κάτι τέτοια έγραφε στους Ιππής και έφαγε μια μηνυσάρα ξεγυρισμένη.

Σατίριζε και τον φιλόσοφο Σωκράτη. Εσείς νομίζετε πως οι "Νεφέλες" είναι αριστούργημα. Το έχετε δει ή διαβάσει ποτέ"; Δεν υπάρχει πιο χαζό και βαρετό έργο. Ανέβηκε στα Διονύσια, τότε που στην Αθήνα πλακώνουν όλοι οι επαρχιώτες. Ένας απ’ αυτούς ρώτησε κατά την παράσταση "μα ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Σωκράτης;". Κι ο φιλόσοφος που ήταν παρών και παρακολουθούσε το έργο, σηκώθηκε απ’ τη θέση του και αυτοσυστήθηκε χαμογελώντας!

Η Λυσιστράτη; Άλλη μούφα κι αυτή. Παρουσιάζει τους άντρες σαν κρετίνους πολεμόχαρους. Ρε πάτε καλά; Για μαλάκες τους έχετε τους αρχαίους Αθηναίους; Ποιος θέλει τον πόλεμο; Έλα μου όμως που ο κερατάς ο Περικλής (που σας μαθαίνουν να θαυμάζετε) είχε στήσει όλο το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα της πόλης με τρόπο που να εξαρτάται απόλυτα απ’ τον πόλεμο; 

Αλλά αυτά δεν σας τα μαθαίνουν στο σχολείο...