Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2020

Ένα τραγούδι είν' η ζωή μου (Ζ ' - Για πασατέμπο τις έχουμε τις Ρίτες!)

1985! 
Για μένα ήταν μια ωραία χρονιά. Μπήκα με την πρώτη στο πανεπιστήμιο, τη χρονιά με το περιβόητο θέμα έκθεσης... "αρωγή και ευδοκίμηση", αν θυμάστε οι παλιότεροι.
Το καλοκαίρι το πέρασα ξέγνοιαστα κι ερωτικά, δεν χρειάζεται να σας πω περισσότερα, το βλέπετε και στη φώτο...
Τη χρονιά εκείνη ο Αντρέας εγκαινίασε το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και η Αθήνα έγινε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, οπότε και πρωτοφωταγωγήθηκε ο βράχος και τα μνημεία της Ακρόπολης. 
Την περίοδο εκείνη τα πολιτικά πάθη είχαν αναζωπυρωθεί λόγω της μη επανεκλογής του Καραμανλή ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ είχε επιλέξει τον Σαρτζετάκη, έγιναν κι εκλογές με τον γνωστό νικητή...
Στα μουσικά το πολιτικό τραγούδι είχε πεθάνει. Κι η διαμάχη ροκάδων και καρεκλάδων άρχισε να γίνεται παλιομοδίτικη. Νέα ρεύματα και σχήματα άρχιζαν να εμφανίζονται, μπασταρδεμένα, λίγο απ’ όλα. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αδελφοί Κατσιμίχα. Που δεν μπορούσες εύκολα να τους κατατάξεις. Ροκάδες; Έντεχνοι; Εναλλακτικοί;
Ο Πάνος είχε γίνει γνωστός απ’ το 1982 που κέρδισε έναν μουσικό διαγωνισμό στην Κέρκυρα με το "Μια βραδιά στο λούκι". Η ιστορία του άσματος ήταν αληθινή, την έζησε ο τραγουδοποιός σε ένα υπόγειο μπαρ στην οδό Χάρητος στο Κολωνάκι. 
Λίγο πριν το 1980 στο Κολωνάκι εύρισκες ακόμα εναλλακτικά στέκια όπως το εν λόγω μπαρ και το ρεμπετάδικο Κουασιμόδος στην Τσακάλωφ. Το θυμάται κανείς;
Όμως τα δύο αδέλφια έγιναν ευρύτερα γνωστά το 1985 με τον δίσκο τους  "Ζεστά ποτά". Τα τραγούδια ήταν όλα ένα κι ένα. Όμως περισσότερο γνωστό έγινε το "Ρίτα Ριτάκι". Αυτό ένωσε όλες τις μουσικές φυλές. Και χιλιοτραγουδήθηκε παντού κι όχι μόνο στις σχολικές εκδρομές.
Οι αδελφοί Κατσιμίχα δεν ήταν μοιραίοι σαν τον Βαγγέλη Γερμανό, ούτε τυπάδες σαν τον Κηλαηδόνη. Αλλά ήταν πολύ συμπαθείς και μουσικά... ανένταχτοι και ανεξίθρησκοι.
Όσο για τη Ρίτα, τι να πω. Το τραγούδι αυτό το έχω ξεπεράσει προ πολλού. Δεν είμαι πια 45, ούτε καν στο παρά πέντε. Είμαι πενήντα πλας αλλά δεν αφήνω Ρίτα για Ρίτα απότιστη...

4 σχόλια:

μί είπε...

μαζί με τον βασιλικό ποτίζετε και η γλάστρα.. αλλά τι έγινε όταν πέρασε αυτοκίνητο? και επίσης, τι μπορείς να γράψεις σε μια τέτοια έκθεση??

Ψονθομφανήχ είπε...

Το πλήρες θέμα της έκθεσης ήταν
«Ο άνθρωπος, ο αποφασισμένος να μάθει πολλά γράμματα και να διαπρέψει σε μια επιστήμη ή σε μια τέχνη, δεν αποβλέπει πια, κατά την επικρατούσα άποψη, στην προσωπική του μόνο ευδοκίμηση. Προσφέρει και στους άλλους πολύτιμη αρωγή».

μί είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
μί είπε...

35 χρόνια? όχι 25? πόσα πάνε? πόσα? το έχω χάσει...