Με τον Θρύλο στην Ευρώπη (Δ' - Απ' τη Μασσαλία ως το Βίτσι, μια σουτιά απόσταση...)

Απόψε παίζουμε με τη γαλλική Μαρσέιγ στο Καραϊσκάκης. 

Οι δυο ομάδες έχουν πολλά κοινά σημεία. Κατ' αρχήν μοιράζονται το ίδιο όνομα. Ολυμπιακός Πειραιώς η μία, Ολυμπιακός Μασσαλίας η άλλη. Και οι δύο έχουν έδρα τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου. Τέλος, οι οπαδοί τους έχουν "αιώνια έχθρα" με τις ομάδες της πρωτεύουσας. Οι Μαρσεγέζοι δεν θέλουν ούτε ν' ακούν το όνομα της Παρί, κι οι γάβροι τον βάζελο...

Κάποτε ο Πειραιάς ήταν μια εντελώς ξεχωριστή πόλη απ' την Αθήνα. Υπήρχαν πολλοί Πειραιώτες που δεν είχαν ποτέ επισκεφτεί την πρωτεύουσα. Ήταν η περίοδος της μεγάλης αντιπαλότητας. 

Όμως η δημιουργία του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου και η οικοδομική ενοποίηση του λεκανοπεδίου ομογενοποίησε και τον πληθυσμό Πειραιά κι Αθήνας, παρότι οι λιμανιώτικες συνοικίες κρατούν ακόμα κάτι απ' το αλανιάρικο του παρελθόντος.

Αντίθετα, η αντιπαλότητα Παρισιού και Μασσαλίας δεν μειώθηκε. Οι Μασσαλιώτες έχουν κάτι απ' το κόμπλεξ των Σαλονικιών με την πρωτεύουσα. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να νικήσουν τους Παριζιάνους. Και με κάθε ευκαιρία διαφοροποιούνται απ' την κεντρική εξουσία του Παρισιού. 

Αυτό φαίνεται και στις πολιτικές τους επιλογές. Οι Μαρσεγιέζοι ψήφιζαν πάντα αυτό που έδειχνε να ενοχλεί τα Παρίσια. Παλιότερα το Κομμουνιστικό Κόμμα και πρόσφατα το ακροδεξιό κόμμα της οικογένειας Λεπέν...

Αλλά για να επιστρέψουμε στο δημοφιλέστερο και λαϊκότερο ομαδικό άθλημα, το ποδόσφαιρο, πρέπει να παραδεχθούμε πως συχνά γίνεται όχημα πολιτικών επιδιώξεων και μεθοδεύσεων. Και μην πάει το μυαλό σας κατευθείαν στην περίοδο της Χούντας που η ομάδα της Αθήνας σπρώχτηκε για να φτάσει ως το Γουέμπλεϊ. Το κορδόνι πάει αρκετά πίσω...

Σημαδιακό ήταν το τελευταίο έτος του εμφυλίου, το 1949. Τότε διοργανώθηκαν δύο ποδοσφαρικοί αγώνες με έντονη πολιτική στόχευση. 

Στις 26 Ιανουαρίου στο γήπεδο του βάζελου δόθηκε ένας παράξενος φιλικός αγώνας. Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός έπαιξε με τη "Μικτή Μακρονήσου", που αποτελούνταν από ποδοσφαιριστές εξόριστους στο περιβόητο ξερονήσι. Φυσικά, όλοι ήξεραν από πριν τον νικητή. Οι Μακρονησιώτες έπρεπε να νικήσουν για να αποδειχθεί παγκοσμίως σε πόσο άριστη φυσική κατάσταση βρίσκονται οι εξόριστοι "στρατιώτες"! Τα παλικάρια έχαιραν άκρας υγείας και η ψυχολογία τους ήταν στα ουράνια, εξού και νίκησαν σχετικά εύκολα τον πρωταθλητή-θρύλο...

Ο δεύτερος αγώνας έγινε στις 18 Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, λίγες μέρες μετά την οριστική επικράτηση του κυβερνητικού στρατού. Τόπος διεξαγωγής το Λειβάδι Καστοριάς, σε πολύ μικρή απόσταση από τα μέρη που διεξήχθησαν οι τελευταίες και σκληρότερες μάχες του εμφυλίου. Η διοργάνωση πήρε το όνομα "Κύπελλο Βίτσι", αλλά περιελάμβανε έναν μόνο αγώνα. Για την ιστορία αναφέρουμε πως ο Βάζελος νίκησε τον Άρη Θεσσαλονίκης με 2-1.

Το βασικό μήνυμα που πέρασε ήταν πως πλέον όλα τα σημεία της χώρας βρίσκονται στον απόλυτο έλεγχο του καθεστώτος και επικρατεί απόλυτη τάξη και ασφάλεια σε κάθε γωνιά της επαρχείας...