Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021

Αναμνήσεις απ' την "ελληνική νύχτα" (Β' - Μουνί ή φωνή?)

Θυμάμαι τα λεγόμενα "καλλιτεχνικά γραφεία" στα πέριξ της Ομόνοιας. Σατωβριάνδου-Σωκράτους-Μάρνη. Περισσότερο κέντρα σωματεμπορίας τα έλεγες. Κάτι απίθανοι τύποι, με σκοτεινό παρελθόν, ακόμα και παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, είχαν βρει τον εύκολο τρόπο να πλουτίζουν. 
Οι "επιχειρηματίες της διασκέδασης" από την επαρχεία, τέως βοσκοί, χασάπηδες κ.λπ, κατέβαιναν στην Αθήνα να διαλέξουν "πράμα" και να "ελέγξουν τα κρέατα". Και στο μικρό γραφειάκι του ατζέντη άρχιζε η πασαρέλα. Οι φιλόδοξες αρτίστες περνούσαν μπροστά τους με σούπερ μίνι, έξω πλάτες, στην κοινή θέα όλα τα κάλη... όλα για να κλείσει η δουλίτσα. Οι περισσότεροι διάλεγαν μουνί κι όχι φωνή.
Όταν τα "κορίτσια" βρεθούν στην επαρχεία, εκεί αρχίζουν τα δύσκολα, ιδίως για τις πρωτόβγαλτες.  Οι βίζιτες είναι υποχρεωτικές. Οι "καλοί πελάτες" , αυτοί που αφήνουν πολλά λεφτά στο μαγαζί, δεν μπορεί να φύγουν ανικανοποίητοι. "Πλερώνουμε κύριε", ακούς να σου λένε. 
Κι όταν κάποιος πάει να μονοπωλήσει ένα γκομενάκι, οι άλλοι διαμαρτύρονται... " Ρε καραγκιόζη, μαλάκες είμαστε εμείς που περιμένουμε? Το πουλί μας θα παίζουμε?". 
Όταν κάνεις κονσομασιόν πρέπει να είσαι πάντα χαμογελαστή και αδίστακτη. Τα μπουκάλια πρέπει ν' αδειάζουν και μάλιστα πολύ γρήγορα. Και υπάρχουν χιλιάδες τρόποι να το πετύχεις. Ιδίως αν το 'θύμα" πάει τουαλέτα, το μπουκάλι θ' αδειάσει εν ριπή οφθαλμού. Οπότε πολλοί κρατιούνται να κατουρήσουν σπίτι τους! 
Η σωστή επαγγελματίας πρέπει να παραμυθιάζει τους πάντες. Να τους έχει στο περίμενε για να 'ρχονται κάθε βράδυ να τα ακουμπάνε. Φυσικά και θα πηδηχτεί. Αλλά αυτό πρέπει να το κάνει κρυφά ή να το καθυστερήσει όσο μπορεί. Γιατί άπαξ και πηδηχτεί χάνεται η αίγλη της στο κεφάλι του επαρχιώτη. Εκεί αξία έχει να σε πηδήξει κάποιος πρώτος. Μετά δεν έχει γούστο η φάση... 
Κάθε μια πρέπει να έχει τουλάχιστον πέντε καψούρια με την πάρτη της. Δηλαδή πέντε θύματα που προορίζονται για μεγάλο άρμεγμα. Αλλά το να παίζεις σε πολλά ταμπλό, να δίνεις αβέρτα υποσχέσεις αριστερά και δεξιά, έχει το ρίσκο του. Πολλοί παρεξηγούνται και ορισμένοι είναι ζόρικοι. Πολλές κοπέλες έχουν μαχαιρωθεί, ξυλοκοπηθεί ή βιαστεί. 
Ο μετρ του μαγαζιού, που ξέρει καλά τον ντόπιο πληθυσμό, αποφασίζει ποια θα ρίξει σε ποιον. Τα τεκνά είναι συνήθως άφραγκα και δεν έχουν τύχη. Αντίθετα με κάτι πιασμένους γερομπισμπίκηδες. "Ο άνθρωπος είναι πακέτο", λέει ο μετρ και εννοεί πως έχει γερό πορτοφόλι. Το μουνάκι θα του την πέσει αμέσως κι αυτός θα φουσκώσει από περηφάνια. Θα τη βγάλει την άλλη μέρα και βόλτα στην πλατεία για καφέ ή φαγητό. Έτσι, για να την επιδείξει. "Το μουνί αυτό είναι δικό μου. Σας την έφερα μπαγάσηδες. Εγώ είμαι ο μάγκας ο δυνατός"... 
Διευκρινίζω βέβαια πως όλ' αυτά αφορούσαν τη δεκαετία του '80, βαριά '90...

37 σχόλια:

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Κι εγώ νόμιζα πως "πάνε" για τη γοητεία τους...
Φτου!
Μου χάλασες το παραμύθι....

Ψονθομφανήχ είπε...

είδες?

μί είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
μί είπε...

κάποιοι πλούτιζαν και κάποιοι είχαν κακή κατάληξη...

μί είπε...

κάποιοι πλούτιζαν/κάποιοι είχαν κακή κατάληξη...χωρίς και

μί είπε...

ποιος ο σπόρος του καλού σε αυτό?

μί είπε...

νομίζω οτι ο σπόρος του καλού είναι αυτό που λέει ο Γιάννης..το να ακολουθείς αυτό και μόνο αυτό..

μί είπε...

καλημέρα γοητευτικέ μας Ψονθομφανηχ~

μί είπε...

έλεγα στο σχόλιο που έσβησα κάτι για καλτ ταινίες γιατί θυμίζει αυτό που περιγράφεις cult film..

Ψονθομφανήχ είπε...

xaxaxa ναι, βγάζει κάτι από τέτοιες ταινίες!

Αλλά κι εδώ υπάρχει σπόρος του καλού. Για όλους...

μί είπε...

μας έβαλες σε διαδικασία με την προηγούμενη δημοσίευση...τώρα, κάθε φορά σε κάθε σου δημοσίευση, θα ψάχνουμε τον σπόρο..θα τον φροντίζουμε, θα του ρίχνουμε νεράκι, βιταμίνες και τα σχετικά για να γίνει άλλος τόσος......να μεγαλώσει κι άλλο...και πλούφ..να ξεπεταχτεί όλη του η γευστική ουσία..πλουφ~

μί είπε...

πλούφ

Ψονθομφανήχ είπε...

επειδή βλέπω πως αρ΄σει το καλτ σήριαλ, θα το συνεχίσω!
Νομίζω πως σταδιακά θα φανεί γιατί τελικά και από αυτή την
κωλοκατάσταση, πάλι βγαίναν όλοι κερδισμένοι στην τελική.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις βίαιου εξαναγκασμού.
Στις υπόλοιπες όλοι είχαν κάτι να κερδίσουν, καταβάλλοντας
βέβαια και το αντίστοιχο τίμημα.
Γιατί όλοι ξέρουμε πως στη ζωή τίποτα δεν είναι τζάπα...

μί είπε...

φυσικά και αρέσει, η ποιότητα σε εκείνες τις ταινίες ήταν ίση με πολλές που δεν θεωρούνται καλτ..αν έχω καταλάβει τον όρο, με το καλτ εννοώ ταινίες άλλης εποχής, είδα οτι έχει να κάνει με την ποιότητα τώρα, αλλά δεν αναφέρθηκα στην ποιότητα όταν το έγραψα στο αρχικό μου σχόλιο..κοίτα, μιλάς για μια ολόκληρη νοοτροπία τότε..μάλλον όχι μόνο νοοτροπία αλλά πραγματικών γεγονότων...μιλάμε για πραγματικά γεγονότα... εκείνης της εποχής και ναι όλοι είχαν το κέρδος τους, αλλά το τίμημα ήταν τελείως διαφορετικό αναλόγως όμως πως βλέπει ο κάθε άνθρωπος τον όρο τίμημα...σίγουρα καμιά κοπέλα δεν αποζητούσε να έχει κακό τέλος όπως αυτά που γράφεις..εκεί δεν μιλάμε για τίμημα...στην ουσία θεωρώ οτι όλο αυτό είχε να κάνει με τον βιοπορισμό και έχω την εντύπωση οτι είχε να κάνει και με την ευχαρίστηση πολλές φορές χωρίς να προσμετράται το οικονομικό

μί είπε...

αν κατάλαβα καλά μιλάς για τα τότε μπουζουξίδικα? ΄διαβάζω ξανά την δημοσίευση και δεν μιλάει γι' αυτά, διάβασα το άλλη εποχή και θεώρησα οτι γράφεις γι' αυτά

μί είπε...

ναι λες για μπουκάλια..λογικά γι'αυτά μιλάς...

μί είπε...

και ξαναδιαβάζοντας αυτά που γράφεις, αυτό που έγραψα νωρίτερα δεν νομίζω οτι ισχύει...

αυτό δηλαδή..." έχω την εντύπωση οτι είχε να κάνει και με την ευχαρίστηση πολλές φορές χωρίς να προσμετράται το οικονομικό"

μί είπε...

κάπου το χάνω με το τίμημα που έγραψες στο σχόλιο..αυτό δεν καταλαβαίνω

μί είπε...

αν μιλάς για τα μπουζουξίδικα, δεν έχω εικόνα δεν ανήκουν στα είδη διασκέδασης της δικής μου γενιάς..ντίσκο και μπουζούκια δεν υπήρχαν νομίζω

μί είπε...

ή ήταν στο τελείωμα τους τελοσπάντων και η γενιά η δική μου πήγαινε σε κλαμπ

μί είπε...

περίμενε...τώρα που το σκέφτομαι υπάρχουν μπουζουξίδικα και τώρα..η νοοτροπία θεωρώ η τότε, δεν ανήκει στα τωρινά...καλά το σκέφτομαι?

Ψονθομφανήχ είπε...

κυρίως στα σκυλάδικα αναφέρομαι, και δευτερευόντως στα μουζουξίδικα
και μπαρ.
Όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος των αναμνήσεων απ' την "ελληνική νύχτα" θα κάνουμε μια συνολικότερη εκτίμηση.
Σίγουρα όλα αυτά εκφράζουν μια νοοτροπία που πλέον έχει υποχωρήσει.

μί είπε...

θα διαβάζω με περισσότερη προσοχή, όταν γράφω πολλά δε διαβάζω καλά...όχι, το αντίθετο

μί είπε...

ήρθα να σου γράψω οτι βαρέθηκα να παραμιλάω......καλή συνέχεια

Ψονθομφανήχ είπε...

αν δεν μιλάς κι εσύ εδώ μέσα... θα πιάσουμεν αράχνες!

μί είπε...

θα ησυχάσουν τα αυτιά σας..αλλά επειδή είναι γραπτός λόγος , θα ησυχάσουν τα μάτια σας...

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

Σπίτι χωρίς Μι,
Ζωή χωρίς νάζι...

μί είπε...

ευχαριστώ Γιάννη :)

Γιάννης Νικολουδάκης είπε...

😊❤

Ψονθομφανήχ είπε...

Χωρίς τη γυναικεία παρουσία
δεν υπάρχει ανατολή ηλίου!

Ανώνυμος είπε...

αυτό που επέλεξες πήρες...αυτή είναι και η απάντηση στο ερώτημα σου "μουνί ή φωνή?"
αυτό που επέλεξες πήρες και αυτό που ζήτησες απο όπου, αυτό πήρες..απο όπου...γιατί μέχρι εκεί ήθελες

Ψονθομφανήχ είπε...

τελικά, αυτό που διαλέγουμε παίρνουμε? Ωραίο ηθικό δίδαγμα

Ανώνυμος είπε...

διαβάζοντας το ως ερώτημα με απασχόλησε και μίλησα γενικά....κάπως έτσι θεωρώ οτι κάνουμε τις επιλογές μας, με το ανάλογο ερώτημα, υποσυνείδητα όμως και αυτό φέρνει το ανάλογο αποτέλεσμα...γι'αυτό υπάρχουν και σχέσεις που εξελίσσονται και σχέσεις που δεν τσουλάνε και μένουν στο δεύτερο δηλαδή "φωνή"

Ανώνυμος είπε...

το μουνί όταν το θέλουμε αμέσως το παίρνουμε, οπότε εκεί είναι το σημείο της επιλογής μας δηλαδή τι κάνουμε στην αρχή μόλις το δούμε, του μιλάμε ή το πηδάμε? άρα απο την πρώτη στιγμή διαλέγουμε και παίρνουμε

Ανώνυμος είπε...

το αρσενικό επιλέγει, αλλιώς χάνονται οι ισορροπίες απο την αρχή της σχέσης

Ψονθομφανήχ είπε...

πάντως, Ανώνυμε, μας έβγαλες ένα "καινούργιο" στοιχείο του εαυτού σου, πιο "ψυχαναλυτικό". Αλλιώς μας είχες συνηθίσει

Ανώνυμος είπε...

συμπέρασμα? να μένουμε πάντα στις αρχικές μας επιλογές...για να μην παιδεύουμε στο μέλλον τον απέναντι μας και την αρχική μας επιλογή, που ήταν η ανάγκη μας για "φωνή"..κάτι τέτοια έλεγε και ο αείμνηστος ο Ανδρέας Παπανδρέου που «έπαιξε μεγάλη μπάλα» με ατάκες!!!