Καλοκαιρινές αναμνήσεις (Α' - Μακριά από "αράχνες"!)

 

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όποτε πήγαινα διακοπές έπαιρνα μαζί μου τα απολύτως απαραίτητα. Μια δεύτερη αλλαξιά εσώρουχα, ένα δεύτερο τι-σερτ, τα ξυριστικά μου και ένα βιβλίο. Κι όλα αυτά χωρούσαν σε ένα μικρό σακκίδιο πλάτης και περίσσευε και χώρος.

Γι' αυτό πάντα εκνευριζόμουν με τη μανιά των γυναικών να κουβαλάνε μαζί τους της παναγίας τα μάτ

ια. Δέκα φορέματα, τέσσερα ζευγάρια παπούτσια, καλλυντικά, νεσεσέρια κ.λπ., δικά τους σεντόνια και πετσέτες, έλεος πιά!

Υποψιάστηκα για πρώτη φορά πως άρχισα να γερνάω όταν μου πέρασε απ' το μυαλό να πάρω μαζί μου στις διακοπές το δικό μου μαξιλάρι. Ποιος; Εγώ! Που μια ζωή κοιμάμαι πάνω στο μπράτσο μου. Σπαρτιάτικα!

Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να πιάνεις τον ταύρο απ' τα κέρατα. Μην αφήσει χρόνο και χώρο να σε πάρει η κατηφόρα. Οπότε κι εγώ, όχι μόνο μαξιλάρι δεν πήρα μαζί μου, αλλά "έκοψα" και την δεύτερη αλλαξιά εσωρούχων. Κάθε βράδυ τα έπλενα με τάιντ στο χέρι μέσα στον νεροχύτη, τα κρέμαγα στο παράθυρο να στεγνώσουν και το πρωί ήταν όλα οκ. Μήπως έτσι δεν πέρασα δυο χρόνια στο στρατό. Και δεν είδα να πάθω τίποτα...

Ένα δεύτερο κρίσιμο σημείο στις διακοπές μου ήταν το μπάτζετ. Δεν λέω πως τα λεφτά μού τρέχουν απ' τα μπατζάκια. Αλλά δεν με λες και κολλημένο στον τοίχο. Παρ' όλ' αυτά το είχα και εξακολουθυώ να το έχω ως αρχή: δεν κάνει το χρήμα και η κατανάλωση την ευτυχία. 

Γιατί να πάω στο πεντάστερο με πισίνα αφού, πρώτον, το δωμάτιο το χρησιμοποιώ μόνο για ύπνο και, δεύτερον, μπάνιο κάνω στη θάλασσα; Γιατί πρέπει να κάτσω στην πανάκριβη καφετέρια που τα γκαρσόνια με κοιτάνε με μισό μάτι αν δεν αδειάσω το τραπέζι σε μισή ωρίστα, και να μην πάω κάτω απ' το αλμιρίκι, ακριβώς εκεί που σκάει το κύμα και να πιω το φραπεδάκι που θα χτυπήσω με τα χεράκια μου κάνοντας τη γνωστή παρεξηγήσιμη κίνηση που προκαλεί γέλιο στις τουρίστριες;

Τέσπα, αυτά για σήμερα. 

Σκέφτηκα να καταγράψω εδώ κάποιες απ' τις καλοκαιρινές μου αναμνήσεις. Τότε που συνήθως πήγαινα διακοπές με κάποια γυναίκα. 

Μέχρι, δηλαδή, να συνειδητοποιήσω πως τα θηλυκά είναι τρελός μπελάς, βάρος και "αράχνες" που τυλίγουν γύρω σου τον ιστό τους χωρίς να το καταλάβεις και ένα πρωί ξυπνάς δεμένος χειροπόδαρα. 

Κι από τότε πάω πάντα και φανατικά μόνος μου...