Αυτή η γκόμενα με χώνει στο βρακί της, ωχ και ποιος θα με σώσει!

Με παίζει απ’ το πρώτο λεπτό μονότερμα και μου ’χει βάλει γκολ απ’ τ’ αποδυτήρια!

Όταν πήρε γραμμή πως είμαι διαβαστερός δεν είπε το γνωστό ξενέρωτο "καμιά φορά ανοίγω κι εγώ κανά βιβλίο". 

Αλλά μου πέταξε κάτι που μ’ έστειλε δικέ μου: "Αυτή την περίοδο διαβάζω τα πρακτικά της 6ης Ολομέλειας του ΚΚΕ και καβλώνω"!

Πες τε μου ρε μάγκες, όταν σου λέει κάτι τέτοιο μια γυναίκα είναι δυνατόν να την αφήσεις να φύγει;

Όταν της είπα πως δεν πολυξέρω τι θέλω αυτή την περίοδο, δεν ψάρωσε καθόλου. 

"Θες να το σκεφτείς;", με ρώτησε. "Όποια ώρα τ’ αποφασίσεις σε βοηθάω να μαζέψεις τα πράγματά σου"!

Η τύπισσα ανά πάσα στιγμή μού αποδεικνύει πως είναι μαζί μου από επιλογή κι όχι από ανάγκη. Δεν φοβάται να μείνει μόνη. Νιώθει πάντα άνετη με τον εαυτό της. 

Κι έχει αυτό που λέμε "σπίθα" Ξέρει πάντα να μου εξάπτει το ενδιαφέρον ανεπιτήδευτα.

Δεν "ζητιανεύει" την παρέα, την προσοχή, την αγάπη μου.

Δεν με θεωρεί "κέντρο του κόσμου", δεν παρακολουθεί τις κινήσεις μου, δεν απαιτεί να είμαστε παντού και πάντα μαζί, δεν βγάζει καθόλου ανασφάλεια και ζήλια.

Γμτ είναι θεά!

Παραμένει κουλ κι όταν εγώ ψάχνω τα υπογλώσσια.

Δεν χάνει ποτέ το χιούμορ της και με κάτι ωραίες χαριτωμενιές αποδραματοποιεί καταστάσεις.

Δεν ανταγωνίζεται κανέναν, δεν θέλει να αποδείξει τίποτα, δεν τη νοιάζει για τις πρώην μου, αφήνει πάντα το δρόμο ανοιχτό να φύγω απ’ τη ζωή της αν το μετανιώσω.

Δεν μονοπωλώ το μυαλό της, ούτε είμαι το "μόνο καλό της ζωής της". Έχει χόμπι, ενδιαφέροντα, παρέες. 

Όταν πρωτογνωριστήκαμε μου είπε έτσι απλά: "Ας ξεκινήσουμε φιλικά και χαλαρά και βλέπουμε. Αλλά, να το ξέρεις, δεν θα με κερδίσεις τόσο εύκολα. Δεν πρόκειται να γίνω ούτε η μάνα σου ούτε η πουτάνα σου"!

Έχει θηλυκότητα, μου κουνάει τον κώλο της, δηλώνει πως είναι "διαθέσιμη", αλλά και δεν με κυνηγάει ούτε με παρακαλάει. Ξέρει τους όρους και τα όρια του παιχνιδιού...

Δεν δίνει και δεν ζητάει αναφορά για το κάθε τι. Δεν είναι στο τσεπάκι μου, ούτε με θέλει του χεριού της. Αυτές οι φάσεις σε ντεκαβλώνουν, σε απομυθοποιούν ως άνθρωπο και εραστή. Γι’ αυτό τις αποφεύγει...

Δεν της αρέσει να μου δίνει συμβουλές μαμαδίστικες. Κι όταν με είδε να στρίβω ένα παλιόχορτο, μου είπε απλά "μην το κάνεις!". "Γιατί;", τη ρώτησα. "Θα δεις!", μου είπε, αυτό μόνο.

Δεν την άκουσα και ξερνοβόλαγα όλο το βράδυ...

Με αφήνει να δώσω ελεύθερα ό,τι έχω κι ό,τι θέλω. Δεν με υποχρεώνει να της τηλεφωνώ, να περνάω μαζί της ατέλειωτες ώρες, δεν μετατρέπει την απόλαυση σε καθήκον. 

Όταν κάτι γίνεται αγγαρεία και ψυχαναγκασμός σκοτώνει τον πόθο και το πάθος...

Δεν θέλει να μου στερήσει την ελευθερία μου, να γίνει ο δεσμοφύλακάς μου. Οι σχέσεις δεν είναι φυλακές. Ποτέ δεν άκουσα απ’ το στοματάκι της τη γνωστή μαλακία "αφού έχεις εμένα τι τους θες τους φίλους σου;"!

Κυρίως έχει αυτοπεποίθηση, διατυπώνει με θάρρος τη γνώμη της, δεν προσπαθεί να συμφωνεί μαζί μου. Έχω σιχαθεί τις μαλακισμένες που υποστηρίζουν κάθε φορά την ομάδα και το κόμμα του εκάστοτε γκόμενου. 

Αφήστε που έχει και ιστορικές γνώσεις. Μέχρι και ποιες ώρες χεζόταν στ’ αλώνι η φοράδα του Βελουχιώτη ξέρει!

Απαιτεί σεβασμό, διεκδικεί τα "θέλω της", λέει "όχι" χωρίς ενοχές, δεν τα δίνει όλα απ’ την αρχή, δεν αλλάζει το πρόγραμμά της για το χατίρι κανενός.

Χθες βράδυ τη ρώτησα: "Το συνειδητοποίησες πως έχεις το πάνο χέρι στη σχέση μας;".

"Ναι, αλλά δεν θα το μάθεις κανείς", με διαβεβαίωσε...