Αναρχοκομμουνιστικά καβλαντίσματα...

Γιατί, ρε γαμώ το, τις καλύτερες γκόμενες (ή, τουλάχιστον, αυτές που στην αρχή θεωρούμε "καλύτερες γκόμενες") να τις γνωρίζουμε λίγο πριν τα πενήντα?

Είχαμε πολλά κοινά σημεία με την τύπισσα. Ως και ιδεολογική ταύτιση. Γεννημένη αναρχοκομμουνίστρια.

Παίρναμε τις κάρτες απεριορίστων διαδρομών μας, καβαλάγαμε το τραμ από Σύνταγμα και πιάναμε παραλία Γλυφάδας. Νοικιάζαμε μια βαρκούλα και κόβαμε βόλτες ως το Φάληρο. Τραγουδάγαμε Θεοδωράκη, αντάρτικα, γελάγαμε και φιλιόμασταν.

Στο ΣΕΦ κατεβαίναμε στα βραχάκια κι αρχίζαμε το χαμουριλίκι. Γλωσσόφιλα, χουφτώματα στ' απόκρυφα, ερεθιζόμασταν, αλλά ως εκεί... 

Εμμέσως πλην σαφώς μου ξεκαθάρισε πως ήταν παρθένα κι ότι δεν είχε σκοπό να κάνει τίποτα πριν τον γάμο. Προερχόταν, βλέπετε, απ' τις παλιές κομμουνιστικές οικογένειες, τις πουριτανικές και ολίγον ηθικά υποκριτικές...

Όμορφη δεν τη λες, αλλά ήταν τρυφερούδι, χαριτωμένο και πρόσχαρο. Καμιά σχέση με κάτι γκομενάρες που εκπέμπουν αρνητικότητα και ξινίλα...

Φυσικά, εγώ πήγαινα και σε πουτάνες, για το ξεμπλοκάρισμα. Το ήξερε, το καταλάβαινε, το ομολόγησα και μόνος μου. Δεν θύμωσε. Απλά με αποκαλούσε "επιδερμικό" κι "ασυνειδητοποίητο"!

Σύντομα το πήρα απόφαση πως δεν πήγαινε άλλο. Είχαν αγανακτήσει ακόμα κι οι μπανιστιρτζήδες της παραλίας. 

Άρχισα να μην την πολυγουστάρω, δεν με συγκινούσε ιδιαίτερα, με τσάτιζε που αρνιόταν ακόμα και τα "προκαταρκτικά".

Ένα απόγευμα, στο ξύλινο γεφυράκι του Εθνικού Κήπου, δεν άντεξα και το πέταξα.

- Σε αφήνω ελεύθερη!

- Τον εαυτό σου θες να ελευθερώσεις...

- Πες το όπως θες, απλά δεν πάει άλλο.

Την επόμενη μέρα στην μπυραρία, μετά το τρίτο ποτήρι, ο κολλητός μου έβγαλε το συμπέρασμα:

"Γι' αυτό δεν σου καθόταν, ρε μαλάκα. Είχε καταλάβει πως δεν την αγαπούσες!"