Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018

Κάνε το καλό και θα το ’βρεις στο κρεβάτι σου!

Γουστάρω να είμαι παρατηρητής καταραμένων ζωών.
Να συναντιέμαι με τους εσωτερικούς δαίμονες των άλλων και να καταγράφω τις ιστορίες τους.
Μερικοί λένε πως οι πρωταγωνιστές μου είναι πρόσωπα φανταστικά. Και τους απαντώ: τα φανταστικά πρόσωπα είναι τα πιο επικίνδυνα. Γιατί μπορούν να ζωντανέψουν ανά πάσα στιγμή...
Πάντα με γοήτευαν οι άνθρωποι της νύχτας και του περιθωρίου. Ποτέ δεν κατάλαβα τι παραπάνω από μένα έχουν κι είναι τόσο γοητευτικοί. Γιατί εγώ δεν θα κυκλοφορήσω ποτέ με γκομενάρες σαν τις δικές τους;
Τον Γιάννη τον γνώρισα πορτιέρη σ’ ένα κλαμπ. 
Γεννήθηκε σε μια φτωχογειτονιά του Περαία. Η πορεία του κλασική: άφησε νωρίς το σχολείο, πέρναγε όλη τη μέρα στο γυμναστήριο, μετά σεκιουριτάς στο Καραϊσκάκη, τώρα πορτιέρης σε κλαμπ στο Τουρκολίμανο, αύριο μπράβος σε μια συμμορία εκβιαστών, ίσως κάποτε να γίνει κι αρχηγός...
Δεν ψήνεται με μεγάλα λόγια και παπαρολογίες. Δεν χάνει χρόνο με υπεραναλύσεις και μπαρούφες.
Κάποια στιγμή έμπλεξε χοντρά με το νόμο. Δεν συνεργάστηκε με τους μπάτσους, δε ρουφιάνεψε.
Και στη φυλακή την έβγαλε καθαρή γιατί τήρησε πιστά τις δυο βασικές αρχές της πυγμαχίας: Ποτέ μην υποτιμάς κανέναν, ειδικά αν δεν τον ξέρεις. Και... ποτέ μη χαλαρώνεις την άμυνά σου.
Τον Γιάννη τον βοήθησα όσο μπορούσα. Τον επισκεπτόμουν τακτικά στη φυλακή, του ’κανα και κάτι έξτρα εξυπηρετήσεις, όταν πήρε αποφυλακιστήριο τον περίμενα απ’ έξω, του ’δωσα καινούργια ρούχα κι ένα ποσό για τα πρώτα του έξοδα.
Τον υποχρέωσα. Μου χρωστούσε ευγνωμοσύνη, μου ’δωσε κι έναν αριθμό κινητού να τον πάρω "μόλις έχω ανάγκη". "Και μέχρι να ’ρθω", μου πε, "πάρε αυτό και να το ’χεις πάντα μαζί σου".
Ήταν ένα γάντι με τριμμένο σίδερο. "Δεν σου δίνω σιδερογροθιά γιατί δεν ξέρεις να τη χρησιμοποιείς και θα φας τις κλειδώσεις σου. Ενώ μ’ αυτό θα κάνεις τη δουλειά σου χωρίς να κινδυνέψεις".
Είδε πως δεν ενθουσιάστηκα με το δώρο του, κατάλαβε πως δεν είμαι άνθρωπος των καυγάδων και φρόντισε να μου κάνει ένα δώρο πιο χρηστικό: μου πάσαρε ένα γκομενάκι πύρκαβλο!
Το μωρό δεν μου σπάει τ’ αρχίδια, δεν ζητάει πολλά, μαζί της δεν χρειάζεται να προσποιούμαι και στο κρεβάτι είναι σκέτη αποκάλυψη...

Δεν υπάρχουν σχόλια: