Ψόνθο: Το καλοκαίρι του 2002, μετά το ατύχημα στον Πειραιά, μείναμε όλοι κατάπληκτοι στο πόσο εύκολα "έπεσε" η 17Ν. Σαν χάρτινος πύργος.
Κούφο: Πράγματι, εκείνη την τραγική περίοδο ζήσαμε μια διπλή ντροπή. Απ’ τη μια είχαμε τις χειμαρρώδεις ομολογίες των συντρόφων μου κι απ’ την άλλη το ατιμωτικό κενό της σιωπής. Κανείς δεν υπερασπιζόταν την Οργάνωση, κανείς δεν αναλάμβανε τις ευθύνες των ενεργειών της.
Ψόνθο: Ναι, αλλά διαβάσαμε πως πολλές ομολογίες ήταν αποτέλεσμα χρήσης ωμής βίας ή και ψυχοφαρμάκων.
Κούφο: Ο μόνος που μπορεί να μιλάει βάσιμα για όλ’ αυτά ήταν ο Σάββας. Πολυτραυματίας, με τα μάτια πάντα κλειστά, δεμένος μονίμως χειροπόδαρα, συνεχώς άυπνος και πειραματόζωο Άγγλων ψυχιάτρων, τελικά έσπασε αλλά μόνο μετά από πέντε μέρες ανακρίσεων. Ήταν χρόνος αρκετός ν’ αδειάσουμε τις γιάφκες και να λάβουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα απόκρυψης και διαφυγής.
Ψόνθο: Ενώ οι υπόλοιποι;
Κούφο: Δυστυχώς ομολόγησαν πλήρως και άκοπα. Απαρνήθηκαν τον εαυτό τους και την ιστορία τους. Για μένα, διέπραξαν προδοσία.
Ψόνθο: Πώς εξηγείς αυτό το φαινόμενο;
Κούφο: Σίγουρα επικράτησε ψυχολογία ναυαγού. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Οι σύντροφοι ένωσαν απόλυτα απροστάτευτοι, έχασαν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους. Ο τρόμος παρέλυσε τη λογική. Επικράτησαν ατομικές στρατηγικές, μόνο ένα παραλυτικό "εγώ". Βέβαια πολλοί απειλήθηκαν και με απέλαση στο Γκουαντάναμο. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και ο "αντιτρομοκρατικός νόμος" που προέβλεπε πως θα έπεφταν στα μαλακά όσοι ομολογούσαν και συνεργάζονταν με τους ανακριτές. Αλλά αυτά δεν δείχνουν επαναστατικό ήθος. Πού είναι η πίστη και η αξιοπρέπεια; Εδώ σίγουρα συνέβαλε και η ελλιπής επαναστατική-θεωρητική κατάρτιση και συνείδηση...
Ψόνθο: Η στάση της Αριστεράς ποια ήταν;
Κούφο: Από την "ήρεμη Αριστερά" δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο. Αλλά, δυστυχώς, βγήκαν και κάτι εκπρόσωποι της άκρας Αριστεράς που πανηγύριζαν για την "πολιτική και ηθική ήττα της 17Ν". Οι άμυαλοι δεν καταλάβαιναν πως εκτός απ’ τη δική μας ήττα παιζόταν πολύ περισσότερα.
Ψόνθο: Σαν τι δηλαδή;
Κούφο: Μέσα από την απομυθοποίηση και γελοιοποίηση των συλληφθέντων, το Σύστημα επιδίωκε πολλά πράγματα. Όπως την απαξίωση της ένοπλης πάλη συνολικά, την εγκληματοποίηση κάθε δυναμικής αντίδρασης, τη νομιμοποίηση του χαφιεδισμού...
Ψόνθο: Τελικά μόνο εσύ υπερασπίσθηκες την Οργάνωση. Μάλιστα παραδόθηκες μόνος μετά από ένα διάστημα παραμονής σου στο Αγκίστρι, απ’ ότι θυμάμαι. Πώς σου συμπεριφέρθηκαν οι ανακριτές;
Κούφο: Η αυτόβουλη παράδοσή μου δεν ήταν πράξη απελπισίας, επειδή δεν είχα ελπίδα διαφυγής όπως λένε μερικοί. Αντίθετα ήταν πράξη ευθύνης. Έπρεπε κάποιος να αντιδράσει στην αντίπαλη προπαγάνδα, να υπερασπιστεί τις αξίες και την ιστορία μας. Όσο για τους ανακριτές... δεν με εξέπληξαν καθόλου. Χρησιμοποίησαν τις κλασικές μπατσομεθόδους, ελαφρά βελτιωμένες. Αμέσως τους ξεκαθάρισα πως δεν πρόκειται να παζαρέψω οτιδήποτε και, κυρίως, δεν πρόκειται να τους παραδώσω τα όπλα-σύμβολα της 17Ν και πρωτίστως το γνωστό 45άρι. Τα όπλα με ιστορία δεν ατιμάζονται! ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου