Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018

"Μικραίνει η πούτσα σου"! Τι άλλο θ’ ακούσω Θε μου τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου;

Από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν τα βλέμματά μας κατάλαβα πως κάτι θα συμβεί, αλλά δεν ήμουν σίγουρος πως το ήθελα. 
Αλλά πώς να της αντισταθώ; Ήταν όμορφη, σωστές αναλογίες, φωτεινό πρόσωπο, έξυπνη, χαριτωμένη. Έμπαινε κι η άνοιξη...
Όσοι μας έβλεπαν να κάνουμε παρέα έλεγαν: "τούτοι οι δύο είναι ερωτευμένοι, αλλά ακόμα δεν το παραδέχθηκαν"...
Κάποια στιγμή φτάσαμε και στο κρεβάτι. Ήταν ανώτερη πάσης προσδοκίας. Αν και πολύ μικρότερη, εγώ ένιωθα ο πρωτάρης κι εκείνη η έμπειρη.
Τα ζόρια άρχισαν όταν ήθελε να βρισκόμαστε κι εκτός κρεβατιού. Θέατρα, σινεμά, μπαράκια. Της ξύπνησε το ιδιοκτησιακό. Αλλά εγώ ανήκω στην αντροπαρέα μου...
Το περασμένο σαββατόβραδο, εκεί που τα έπινα με τους κολλητούς, με πήρε στο κινητό.
"Βαρέθηκα να είμαι γκόμενα! Σάββατο βράδυ, είμαι μόνη, κοντεύω να τρελαθώ. Κι εσύ διασκεδάζεις μ’ αυτούς τους εμετικούς τύπους!"
Η φθορά συνεχιζόταν. Συνειδητοποίησα πως η αγάπη πέθανε την πρώτη φορά που μου είπε "Άντε ρε μαλάκα!". Άρχισε να μου βρίσκει αρνητικά και μου τα τόνιζε.
Αλήθεια, πότε είναι η σωστή στιγμή να χωρίσεις; Όταν ο βίος γίνει αβίωτος ή όταν βρεθεί κάποια άλλη να σου πάρει τα μυαλά. 
Και βρέθηκε. Μικροκαμωμένη αλλά αιλουροειδές και μαστόρισσα. Κι όπως ακριβώς την ήθελα. Παντρεμένη, να με θέλει μόνο για τις ανάγκες της. Ήμουν "η αρπαχτή της"!
Δεν είχε ηθικές αναστολές και μου άρεσε. Η απιστία της ήταν η υπεράσπιση της ελευθερίας της απ’ τη συζυγική καταπίεση.
Βέβαια, είχα την απορία: γιατί διάλεξε εμένα ανάμεσα σε τόσους άντρες που την πολιορκούν; Ξέρει για μένα κάτι που εγώ αγνοώ;
Έχει την καταπληκτική ικανότητα να με παρασέρνει παντού: στο γέλιο, στο ποτό, στον τζόγο, στον όλεθρο!
Χθες βράδυ το κλίμα ήταν κάπως βαρύ. Πήγαμε στη μπυραρία κι έπιασε τραπέζι στη τζαμαρία. Δεν το ’χε ξανακάνει. "Να κοιτάς το δρόμο όταν πίνεις", μου είπε. "Έτσι δεν μεθάς"...
Κάτσαμε αρκετή ώρα αμίλητοι. Έδειχνε πως ήθελε κάτι να μου πει κι έψαχνε τα κατάλληλα λόγια.
"Ξέρεις κάτι;", με ρώτησε μετά πολύ ώρα.
"Τι;"
"Μικραίνει η πούτσα σου! Στην αρχή την έπιανα και με τις δύο παλάμες μου. Τώρα με τη μία και περισσεύουν κάτι ψιλά!"
Δεν ξέρω αν έπρεπε να θορυβηθώ, να βάλω τα κλάματα ή να πάω τρέχοντας στην τουαλέτα να ψαχτώ.
Έδειξα αφάνταστη ψυχραιμία. Το μόνο που με απασχολούσε ήταν που πρώτη φορά χρησιμοποίησε γένος θηλυκό. "Η πούτσα σου!". Πάντα έλεγε "ο πούτσος σου", "το καβλί σου", "το μανίκι σου"...
Άι σιχτίρ, δεν θα ζαλίσω άλλο το μυαλό μου με τις τρελιάρες που πάω και μπλέκω!

Δεν υπάρχουν σχόλια: