Στην Ινδία επιβιώνει ακόμα ο θεσμός των "καστών". Αν ανήκεις στην κατώτερη κάστα είσαι "παρίας", "ανέγγιχτος", γιατί προορίζεσαι μόνο για τις πιο βαριές και πιο βρόμικες δουλειές: σκουπίδια, σφαγεία, ορυχεία κ.λπ.
Οι "παρίες" βγήκαν απ' τα πόδια του θεού Βράχμαν, αντίθετα με τους βραχμάνους-ιερείς που βγήκαν απ' το κεφάλι του...
Οι "παρίες" είναι, θα λέγαμε, οι "Ρομά της Ινδίας", μιας χώρας των τεράστιων αντιθέσεων, της πολυπολιτισμικότητας, της ανοχής αλλά και πολλών ιδιότυπων ρατσισμών.
Ο Μαχάτμα Γκάντι προσπάθησε να γκρεμίσει το σύστημα των καστών αποκαλώντας όλους τους ανθρώπους "παιδιά του Θεού".
Οι "παρίες" αποτελούν περίπου το 16% του ινδικού πληθυσμού. Μπορεί να είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείς στα γκέτο τους, αλλά αξίζει τον κόπο και το ρίσκο. Μένουν σε παραγκουπόλεις, κάτω από γέφυρες, σε νησίδες οδών ταχείας κυκλοφορίας, σε χωματερές, μέσα στη ζούγκλα, παντού...
Νερό και ρεύμα κλέβουν απ' το δίκτυο και τις νύχτες του χειμώνα ανάβουν φωτιές για φωτισμό και θέρμανση. Το καλοκαίρι είναι εφιάλτης: ζέστη, υγρασία, νέφος, σκόνη, έντομα, αρουραίοι.
Πολλοί εργάζονται ως μικροπωλητές. Αλλά η ινδική γραφειοκρατία είναι ασυναγώνιστη. Απαιτείται ειδική άδεια για κάθε μέρα, μέρος, ακόμα και ώρα!
Ένας ξένος δεν μπορεί να πλησιάσει τα ορυχεία που εργάζονται οι "παρίες". Η δουλειά είναι επικίνδυνη, ανθυγιεινή και πολύ κακοπληρωμένη. Εργασιακός μεσαίωνας χωρίς κανένα εργατικό δικαίωμα.
Στις βαθύτερες στοές εργάζονται και ανήλικοι. Οι τυπικοί έλεγχοι των διεφθαρμένων αξιωματούχων ποτέ δεν τους εντοπίζουν. Η εργοδοσία μοιράζει στους μεταλλωρύχους ειδικά παρασκευάσματα τσαγιού με όπιο για ν' αντέχουν στις κακουχίες και στους πόνους...
Στην Ινδία η διαφθορά χτυπάει κόκκινο. Ολόκληρα πανεπιστήμια-φαντάσματα λειτουργούν "στα χαρτιά", με τους μισθούς να "πέφτουν" κανονικά σε χιλιάδες "καθηγητές" και "υπαλλήλους", κι όταν πας στο μέρος που υποτίθεται λειτουργούν βλέπεις απλά μια αλάνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου