Δεν είμαι συνομωσιολόγος, αλλά μερικές "συμπτώσεις" κάνουν μπαμ! Τη δεκαετία του ’60 η ΣΙΑ στην Αμερική προσπαθούσε να χειραγωγήσει το αντιπολεμικό και αντιρατσιστικό κίνημα ρίχνοντας τη νεολαία στα ναρκωτικά.
Την ίδια περίοδο στην Αγγλία κάποιοι προσπαθούσαν συστηματικά να στρέψουν τη νεολαία των εργατουπόλεων προς την πολιτικά ακίνδυνη γηπεδική βία.
Την περίοδο εκείνη όταν συλλαμβάνονταν κάποιος χουλιγκάνος, καθάριζε εύκολα στα βρετανικά δικαστήρια μ’ ένα πρόστιμο 10 λιρών, περίπου 100 σημερινών ευρώ! Κι ο αστικός τύπος μόστραρε καθημερινά στα πρωτοσέλιδά του τις μούρες των "αρχηγών της εξέδρας", δήθεν με αποτροπιασμό, αλλά στην πραγματικότητα τους ηρωοποιούσε στα μάτια της "ανυπότακτης" νεολαίας...
Οι σκίνχεντς και τα "ξυρισμένα κεφάλια", πριν ταυτιστούν με τον ακροδεξιό ρατσισμό, πρωτοεμφανίστηκαν στις αγγλικές φτωχογειτονιές.
Τα φτωχόπαιδα αντί να πολιτικοποιούνται μετατρέπονταν σε χούλιγκανς. Κι αυτό γρήγορα έγινε μόδα σε ολόκληρη την Ευρώπη...
Τα αγγλικά γήπεδα δεν έχουν καμία σχέση με τα ελληνικά. Ο "Λυγδιάρης" κι ο "Ψυχάκιας", οι κολλητοί μου της θύρας 7, είναι απλές παρθενώπες μπροστά στα αποβράσματα των Άγγλων χούλιγκαν.
Αλλά όταν είσαι νέος τα βλέπεις κάπως διαφορετικά και ωραιοποιημένα...
Όταν έφαγα την πρώτη ξεγυρισμένη κλωτσοπατινάδα στο Λονδίνο ένιωσα ταυτόχρονα σοκαρισμένος κι ευτυχισμένος. Ήταν μια τελετή μύησης. Πλέον, αν και "αλλοδαπός", είχα γίνει επάξιο μέλος της παρέας.
Κατά κάποιον τρόπο ένιωθα κολακευμένος που οι οπαδοί της Γουέστ Χαμ με κοπάνισαν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου