Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

"Ημερολόγιο λιποταξίας" 164 - Εβραίοι ιερείς κρατούσαν διονυσιακούς φαλλούς!

Οι περισσότερες πολυεθνικές αυτοκρατορίες της ιστορίες ήταν θρησκευτικά ανεκτικές. 
Ακόμα και οι Οθωμανοί σεβάστηκαν σε γενικές γραμμές τις άλλες δύο "Αβραμικές" θρησκείες, δηλαδή τον ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό.
Μια από τις χτυπητές εξαιρέσεις ήταν η περίπτωση του Αντίοχου Δ’, βασιλιά της ελληνιστικής αυτοκρατορίας των Σελευκιδών από το 175 π.Χ. μέχρι τον θάνατό του το 164 π.Χ. Κάποιοι τον χαρακτηρίζουν "παράφρονα", και του αποδίδουν πολλά απ’ τα χαρακτηριστικά του μεταγενέστερου Ρωμαίου αυτοκράτορα Νέρωνα.
Πάντως ο Αντίοχος ήταν σίγουρα μεγάλο ψώνιο, αφού φρόντισε να αυτοχαρακτηριστεί "Επιφανής", δηλαδή "Αποκάλυψη των Θεών". Οι σύγχρονοί του τον περιγελούσαν, παραλλάζοντας το προσωνύμιο σε "Επιμανής", δηλαδή "τρελός"!
Μια απ’ τις φιλοδοξίες του ήταν να ενώσει την αχανή αυτοκρατορία του επιβάλλοντας μια ενιαία θρησκεία, αυτή των Μακεδόνων που είχε ως κεντρικό άξονα τη λατρεία του Διονύσου. 
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδιά του ήταν, φυσικά, οι Εβραίοι. Αυτός ο παράξενος λαός που θαύμαζε τον ελληνικό πολιτισμό αλλά απεχθάνονταν την κυριαρχία του. Θεωρούσαν τους Έλληνες πλαδαρούς και λάγνους, αν και οι ανώτερες κοινωνικές τους τάξεις αντέγραφαν τον ελληνικό τρόπο ζωής χρησιμοποιώντας ελληνικά ονόματα, την ελληνική γλώσσα και περιβολή κ.λπ.
Ουσιαστικό κουμάντο στο Ισραήλ έκανε ο εκάστοτε Αρχιερέας, που ήταν πολιτικο-θρησκευτικός ηγέτης. Στον αρχιερατικό θρόνο ανέβαινε όποιος έδινε μεγαλύτερο μπαχτσίσι στον Μακεδόνα βασιλιά της Αντιόχειας. 
Δυο αδέλφια διεκδίκησαν την αρχιεροσύνη, ο καθένας προσπάθησε να προσφέρει τα περισσότερα στον Αντίοχο, και τελικά επικράτησε ο εξελληνισμένος Ιάσων, που ως Μέγας Αρχιερέας του Ισραήλ επεχείρησε να εξελληνίσει το Ισραήλ και να μετατρέψει την Ιερουσαλήμ σε ελληνική πόλη!
Και τι δεν είδαν τότε τα δόλια τα ματάκια των Εβραίων της ιστορικής πόλης. Μέχρι και πλαστικές εγχειρήσεις έκαναν για να ακυρώσουν την περιτομή τους.
Για να μην τα πολυλογούμε, επόμενο ήταν να εξεγερθούν οι ζηλωτές Ιουδαίοι, που άρχισαν έναν σκληρό απελευθερωτικό αγώνα στα πλαίσια του οποίου έγιναν τεράστια εγκλήματα κι απ’ τις δυο πλευρές.  
Σε κάποια φάση του πολέμου ο Αντίοχος κυρίευσε την Ιερουσαλήμ, απαγόρευσε κάθε τελετή στο Ναό, τον οποίον μόλυνε με χοιρινό κρέας και μετέτρεψε σε Ιερό του Διός, απαγόρευσε την αργία του Σαββάτου, την περιτομή και τον μωσαϊκό Νόμο. Οργάνωσε μάλιστα και παρέλαση διονυσιακή μέσα στην αυλή του Ναού, με τους συμμετέχοντες να φορούν στεφάνια από κισσό, ίσως κρατώντας και φαλλικά σύμβολα, και τέλος οργανώθηκαν γυμνικοί παλαιστικοί αγώνες που οι Ιερείς αναγκάστηκαν να τους παρακολουθήσουν! 
Τελικά, όπως ξέρουμε, η ιουδαϊκή επανάσταση των Μακκαβαίων πέτυχε, ο συρο-μακεδονικός στρατός κατατροπώθηκε, ο δε Αντίοχος ο Επιφανής έπεσε νεκρός απ’ το άρμα του λόγω κάποιας επιληπτικής κρίσης. 
Αυτό ήταν το άδοξο τέλος ενός γοητευτικού αλλά παράφρονος βασιλιά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: