Ημερολόγιο αλητείας... (Ε‘) -- Ποτέ φωλιά δε φτιάχνει το μοναχό πουλί!

Ανταποκρίθηκα χωρίς να το πολυσκεφτώ στην πρόσκληση για ένα "ξέφρενο μασκέ πάρτι".

Έφτασα σχετικά νωρίς και κάπως χαλάστηκα όταν άρχισαν να με εξετάζουν σα ζώο στο παζάρι. Εννοείται πως ήμουν αμασκάρευτος.

"Εσύ τι ντύθηκες;", με ρώτησαν.

"Ευχή που ζητά την εκπλήρωσή της! Έτσι λέγεται το κουστούμι μου"...

Άρχισε να μπαίνει κόσμος και κοσμάκης. Όλοι τους ανώμαλοι. Τρέχα γύρευε τι ψάχνει να βρει ο καθένας. Σφίγγεται το στομάχι μου. Από διέγερση; Από αηδία; Δεν ξέρω...

Όλοι πέφτουν πάνω σου σαν πεινασμένα σεξουαλικά όρνια. Ένας τύπος γονατίζει μπροστά μου, αρχίζει να γλείφει τις αρβύλες μου και... "γουστάρω άγριο γαμήσι, θα πληρώσω"! Όσο περισσότερο μιλάει τόσο πιο παιχνιδιάρικο θηλυκό γίνεται...

Με πνίγει η ατμόσφαιρα της έξαλλης ακολασίας. Η ευκολία που σου ψιθυρίζουν "πόσο ωραίος είσαι" προτού επιχειρήσουν να σε κατασπαράξουν. 

Τα ναρκωτικά παίρνουν και δίνουν. Αποφασίζω να φύγω. Είναι ανόητο να πολεμάς κι εσύ τον εαυτό σου όταν τόσα γύρω σου σε πολεμούν...

Οι δρόμοι πάλι με περιμένουν. Τόσος κόσμος γύρω μου και κανείς δεν βρίσκεται να με ρωτήσει κάτι σαν "κοιμήθηκες καλά τη νύχτα;" ή "πώς θα τη βγάλεις σήμερα;". 

Τόσοι και τόσοι πέρασαν απ’ τη ζωή μου και σχεδόν όλοι εξαφανίστηκαν με χίλιους δυο τρόπους. Σπάνια μάθαινα τι απέγιναν ή αν ζούσαν. 

Τόση σπατάλη ενέργειας για να ξαναβρεθώ πάλι στο σημείο που ξεκίνησα. Μόνος σε μια πάροδο της Ομόνοιας...

Παρ’ όλ’ αυτά ήμουν ερεθισμένος. Αν η καύλα πονούσε θα έπρεπε να κυλιέμαι απ’ τους πόνους. 

Πάτησα τα πενήντα και είναι τραγικό να ξέρεις πως αυτό είναι το μόνο που πάτησες και που σε πατάει! Αλλά για στάσου! Κάπου εδώ κοντά δεν μένει η Μ.; Μια παλιά μου καβάτζα;

Έχω να τη δω πάνω από χρόνο, αλλά, αν θυμάμαι καλά, είχα το ταλέντο και όλη τη λεκτική δεινότητα που απαιτείται για να υποσταλεί η κιλότα της.

Η τελευταία της φράση πριν χωρίσουμε ήταν "παραδέξου το Ψόνθο, ιδέα δεν έχεις τι πα να πει αγάπη"!

Χτυπάω το κουδούνι της. Η πόρτα ανοίγει, εμφανίζεται εκείνη, με κοιτάει λίγα δευτερόλεπτα και μου βροντάει στα μούτρα την πόρτα ουρλιάζοντας "άντε γαμήσου ρε μαλάκα!". 

Αν πήγαινα να γαμηθώ κάθε φορά που μου το λένε, τώρα θα ήμουν αδελφή με κουδούνες. 

Αλλά, όπως και να το κάνεις, δεν ήμουν προετοιμασμένος για τέτοια αντιμετώπιση. Ένιωσα σα να περπατούσα στο σκοτάδι και να τράκαρα σε τοίχο...