Το σκαμνάκι της Μετρέσας... (του Γιάννη Νικολουδάκη)

Η μπότα της Morgue

αστέρι, πνοή

εκείνη με οδηγεί.

Η μπότα της Morgue

τη ζωή μου όλη κυβερνά

αυτή και καθορίζει.

Φυλαχτό την έκανα

το πιο γλυκό μου πλάσμα

και την απολαμβάνω

Κάτω από το άγρυπνο μάτι

της Μετρέσας

και Κυρίας μου,

της Μάγισσας,

με νανουρίζει

όταν κοιμάμαι στην ποδιά της

κι εκείνη τις μπότες βάζει πάνω μου

σα να ’μουνα το μονάκριβο σκαμνάκι της….