Τα καλοκαίρια μου πάντα γούσταρα να είναι "ινδιάνικα". Προσπαθούσα να φορώ τα λιγότερα ρούχα που μπορούσε να ανεχθεί ο περίγυρός μου.
Στο σπίτι και στη βεράντα μου πάντα κυκλοφορούσα γυμνός χωρίς να νοιάζομαι τι λένε ή τι νομίζουν οι άλλοι.
Και στις παραλίες, πολλές φορές τα βράδια καταλήγαμε γυμνοί στην αμμουδιά να πίνουμε και να τραγουδάμε γύρω απ' τις φωτιές.
Σταδιακά απομυθοποίησα κάπως και το τελείως χύμα, διατηρώντας όμως τη γενική αίσθηση αναχωρητισμού και ελευθερίας που με διακρίνει. Είναι μια ξενοιασιά αρκετά δυσεύρετη σήμερα.
Η ανθρώπινη γύμνια είναι για αρκετούς συμπατριώτες μας σεξουαλικά φορτισμένη, ίσως και αγοραία. Οι νέες γενιές είναι σίγουρα λιγότερο κομπλεξικές και περισσότερο απελευθερωμένες...
Ο γκουρού μου λέει πως συχνά ετεροκαθορίζομαι. Παλιότερα λειτουργώντας αντιδραστικά. Δηλαδή κάνοντας το εντελώς αντίθετο απ' αυτό που απαιτούσαν ή προσδοκούσαν οι άλλοι από μένα.
Τελευταία προσπαθώ να αντιγράψω ανθρώπους που μοιάζουν πιο ευτυχισμένοι και πιο επιτυχημένοι από μένα. Αλλά, μου λέει, πως ξοδεύω πολύ ενέργεια γι' αυτό. Καλό είναι να εμπνέεσαι απ' τους άλλους, αλλά όταν προσπαθείς να τους μιμηθείς χάνεις την αυτοεκτίμηση και τον εαυτό σου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου