Πόσο "ένδοξοι" ήταν οι βασιλείς του Βυζαντίου? (ΙΕ' - Εξολοθρεφτής καλογέρων!)

Στην περίοδο της λεγόμενης "Εικονομαχίας" θα αναφερθούμε πολλές φορές στο μέλλον. Αλλά σήμερα θα πούμε δυο λόγια για τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε΄, τον εικονομάχο, που περίπου στα μέσα του 8ου αιώνα διέπρεψε με τις αγριότητες και τα εγκλήματά του.

Δεν ήταν και τόσο δύσκολο να αντιληφθεί τη μεγάλη εξουσία και περιουσία που είχαν συγκεντρώσει στα χέρια τους οι μοναχοί. Γι’ αυτό και τους στοχοποίησε ως κατ’ εξοχήν εχθρούς της πολιτικής του. 

Ο ίδιος απέφευγε να χρησιμοποιεί τον όρο "μοναχοί", και προτιμούσε το ... "αυτοί οι ολέθριοι"! Και για να εξαφανίσει από προσώπου γης τη γενιά τους καθιέρωσε την ποινή του θανάτου σε κάθε ηγούμενο που θα τολμούσε να δεχθεί νέο δόκιμο μοναχό!

Ο Κωνσταντίνος υποχρέωσε όλους τους υπηκόους του να ορκιστούν πως θα πάψουν να τιμούν τις εικόνες. Όσοι δεν συμμορφώθηκαν δεν είχαν καλή τύχη. Σύμφωνα με τις πηγές έναν μοναχό τον έραψαν σε σακί και το πέταξαν στη θάλασσα. Οι φυλακές γέμησαν. Μόνο στη φυλακή του Πραιτορίου κρατούνταν 342 μοναχοί, οι περισσότεροι ακρωτηριασμένοι. Σειρές ολόκληρες μοναχώς σύρονταν στον Ιππόδρομο για να υποστούν τον δημόσιο διασυρμό.

Στις επαρχείες οι τοπικοί διοικητές συνήθως έδειχναν υπερβάλλοντα ζήλο. Στη Λυδία ο τοπικός στρατιωτικός έπαρχος, αφού λεηλάτησε τα μοναστήρια, συγκέντρωσε στην πλατεία της Εφέσου μοναχούς και μοναχές και τους ζήτησε να επιλέξουν ανάμεσα στην τύφλωση και στο γάμο.

Τώρα, τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Τον "πολιτισμό" των βυζαντινών αυτοκρατόρων; Ή, μήπως, την "ανοιχτόμυαλη" Ορθοδοξία; Που όταν επικράτησε η εικονολατρική παράταξη όρισε την επαναφορά της λατρείας των εικόνων ως "εορτή της Ορθοδοξίας". Δηλαδή ορθοδοξία είναι η ειδωλολατρία;